واکاوی راهبردی سیاستگذاری ایمنی غذایی

در مطالعۀ‌ حاضر به منظور بررسی وضعیت موجود سیاست‌های ملی ایمنی غذایی از مدل سیاست‌پژوهی ماژرزاک که ثبت دانش درمورد یک مشکل، درک علل و عواقب آن و ارائه راهکار است، بهره گرفته شد. برای گردآوری داده‌ها با چهار گروه از صاحب‌نظران دارای تجربه سیاست‌گذاری ایمنی غذایی در حوزه‌های استاندارد، بهداشت، محیط زیست و کشاورزی به‌صورت نمونه‌گیری گلوله‌برفی مصاحبه شد. مصاحبه به شکل نیمه ساختاریافته و براساس سؤالات مدل ماژرزاک در قالب پروتکل سوات انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌های گردآوری شده در محیط نرم‌افزارهای MAXQDA 2007 و Excel2010 صورت گرفت. در فرایند تحلیل سیاست‌گذاری ایمنی غذایی نیز از ماتریس‌های ارزیابی داخلی، ارزیابی خارجی، عوامل داخلی ـ خارجی  و برنامه‌ریزی استراتژیک کمی‌‌ استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری ایمنی غذایی جایگاه شایسته‌ای ندارد و برای بهبود آن باید راهبرد گروه تدافعی که مبتنی بر کاهش نقاط ضعف و پرهیز از تهدیدهاست به ترتیب در اولویت قرار گیرند که عبارتند از: 1. افزایش هم‌افزایی مدیریت ایمنی غذایی 2. حل مشکلات و بحران‌های محیط زیست 3. الزام به اجرای برنامه‌های استراتژیک و تقویت آن